Η νοσηλευτική εντάσσεται στα ανθρωπιστικά επαγγέλματα.

Ανεξαρτήτως της επί μισθόν εξάσκησης αυτού του επαγγέλματος, δεν παύει να αποτελεί  ένα ιδιαιτέρως ανθρωπιστικό επάγγελμα- λειτούργημα, ακριβώς επειδή σχετίζεται με την προσφορά προς τον άνθρωπο-συνάνθρωπο, ανεξαρτήτως  ηλικίας, φυλής, χρώματος, θρησκείας, καταγωγής, εθνικότητας, κοινωνικής τάξεως και επαγγελματικής κατάστασης, στις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής του και σε ο,τιδήποτε σχετίζεται με την υγεία του.

Ο συνδετικός κρίκος μεταξύ του ασθενούς και του νοσηλευτή, είναι η αγάπη.

Η αμοιβή αυτού του επαγγέλματος, όσο κι αν σχετίζεται με τα κατά κόσμον ανταλλακτικά μέσα, δηλαδή τα χρήματα και την ασφάλιση, αποτελεί  μόνον την θεσμοθετημένη  αποζημίωση του χρόνου που δίδει ο προσφέρων στον χρήζοντα φροντίδας.

Δεν μπορεί όμως να είναι επ’ ουδενί αντίστοιχη με το περίσσευμα ψυχής  και στο ισοδύναμο καρδιάς που απαιτείται για να την εξασκήσεις.

Ο ιατρός διαγιγνώσκει την ασθένεια και χορηγεί αγωγή ή χειρουργεί τον ασθενή.

Ο νοσηλευτής ωστόσο φροντίζει για την συνεχή παρακολούθηση του, είναι υπεύθυνος για την συμμόρφωση του ασθενούς με τις οδηγίες του θεράποντα ιατρού, για την κάλυψη των ενδονοσοκομειακών αναγκών του, για την σωματική και ψυχολογική κάλυψή του στην πορεία της αποθεραπείας, για την συνεχή παρατήρηση των σωματικών δεικτών του ασθενούς, για τις πρακτικές ανάγκες που προκύπτουν από την παραμονή του στην κλίνη.

Πέρα από τα προαναφερθέντα, η συμμετοχή του νοσηλευτού ή της νοσηλεύτριας, επεκτείνεται και στον χώρο του χειρουργείου, ως αναπόσπαστο κομμάτι της επιτυχίας μιας επεμβάσεως, πάνω στην οποίαν στηρίζεται ο εκάστοτε χειρουργός, ώστε να φέρει εις πέρας το δύσκολο έργο του.

Για όλα αυτά απαιτείται υψηλό αίσθημα ευθύνης, οξύνοια, άμεση αντίληψη της κατάστασης του ασθενούς εν απουσία του ιατρού, σωματική αντοχή, ψυχική δύναμη, δεξιοτεχνία, αμεσότητα και άριστη γνώση  εξασκήσεως του επαγγέλματος-λειτουργήματος  σε όλη την έκταση και τις λεπτομέρειες του.

Αυτά είναι τα απαιτούμενα προσόντα που θα πρέπει να έχει ένας νοσηλευτής, προκειμένου να ανταπεξέλθει πλήρως στα καθήκοντα του..

Τι γίνεται όμως με την αγάπη…;

Η αγάπη είναι η μεγίστη προϋπόθεση στο να επιλεγεί αυτό το επάγγελμα από κάποιον και να ταυτοποιηθεί στην συνείδηση του νοσηλευτή ως λειτούργημα και έμπρακτη προσφορά προς τον συνάνθρωπο.

Οι νοσηλευτές αγαπάνε.

Κι αγαπάνε όχι μέσω των λόγων, που και οι λόγοι πολλάκις αποτελούν βασικό εργαλείο της ψυχικής επαφής με τον ασθενή, αλλά μέσω των έργων.

Και το έργο τους, δεν μπορεί να έχει εφαρμογή, υλοποίηση  και αποτέλεσμα, αν δεν συνοδεύεται από αγάπη και μάλιστα περισσή για τον άνθρωπο.

Κανένας νοσηλευτής δεν μπορεί να παράγει  ανθρωπιστικό έργο, αν δεν έχει βρει πρωτίστως μέσα του την αγάπη, ως κινητήρια δύναμη για να το φέρει εις πέρας..

Η αγαπητική σχέση μεταξύ ασθενούς και νοσηλευτή έρχεται ως ένα διαφορετικό κατά τα άλλα  ψυχικό φάρμακο-βάλσαμο, για να συμπληρώσει και να επιταχύνει την ανάρρωση του ασθενούς.

Ο χαρακτηρισμός «αδερφή ή αδερφέ» για τις νοσηλεύτριες ή τους νοσηλευτές δεν έχει επιλεγεί τυχαία.

Αυτή η σημαίνουσα λέξη που ακούγεται από κάθε ασθενή, οριοθετεί και πιστοποιεί αυτήν τη διαφορετική σχέση μεταξύ ασθενούς-νοσηλευτή, που υπερβαίνει στην έκφρασή της, κάθε άλλη επαγγελματική δεξιότητα στον νοσηλευτικό τομέα.

Το χάδι, το βλέμμα της συγκατάβασης, της κατανόησης του ανθρώπινου πόνου, η προσπάθεια της παρηγοριάς, η υπενθύμιση της ελπίδας ταχείας ίασης του ανθρώπου που υποφέρει και έχει απεγνωσμένα την ανάγκη να του δοθεί ως προοπτική, από εκείνην ή εκείνον που τον φροντίζει σε 24ωρη βάση, η τρυφερή επαφή την ώρα της επίσκεψης, είναι όλα όσα συνθέτουν το μεγαλείο της έμπρακτης αγάπης σε αυτό το λειτούργημα..

Η απομάκρυνση του νοσηλευτικού προσώπου μέσα στην δίνη μιας πανδημίας, δεν στόχευσε στην δήθεν προστασία των σε αναστολή νοσηλευτών και των ασθενών που θα διακονούσαν εντός των νοσοκομείων, από τον κορωνοϊό..

Στόχευσε στην καρδιά, στην κορωνίδα του πιο σημαντικού μέσου και τρόπου που έχουν οι άνθρωποι, υγιείς και ασθενείς, ώστε να έρθουν σε ψυχική επαφή, που ονομάζεται αγάπη…

Η αγάπη μπήκε σε αναστολή, η φροντίδα μπήκε σε αναστολή, η προσφορά μπήκε σε αναστολή, ο ανθρωπισμός έγινε προσπάθεια να καταλυθεί,  με μια δικαιολογία που με βάση όλα πλέον τα επιστημονικά δεδομένα, αποδεικνύεται εντελώς αβάσιμη, ψεύτικη, λίγη και κυρίως φθηνή και μικροπρεπής.

Όποιος αντιμάχεται και βιαιοπραγεί κατά της αγάπης και μάλιστα με τόσο σκληρό, άδικο, απάνθρωπο και ανελέητο τρόπο, όπως αυτός της επιβολής αναστολής εργασίας χιλιάδων νοσηλευτών, δεν μπορεί να διεκδικεί τον τίτλο του ανθρώπου και κυρίως του ανθρώπου που ηγείται μιας οργανωμένης και ευνομούμενης κοινωνίας, που διαθέτει έστω και στον ελάχιστο βαθμό αξίες, αρχές και ανθρωπιστικά ιδεώδη.

Δεσμοί αιώνων αγάπης και προσφοράς μεταξύ νοσηλευτών και ασθενών απαρχής των προβλημάτων υγείας που αντιμετωπίζει η ανθρωπότητα, δεν καταλύονται ούτε με υπουργικές αποφάσεις, ούτε επίσης με εκβιαστικά διλλήματα, με στόχο την στέρηση των ασθενών από τους φροντιστές τους, για δόλιους λόγους και από την άλλη την στέρηση των φροντιστών από τον προορισμό που άνωθεν έχουν, να κάνουν πράξη την πρώτη και μεγάλη εντολή, που συνοψίζεται στην φράση  «αγαπάτε αλλήλους».

Προτρέπουμε στους κυβερνώντες να προβούν σε μια βαθιά αυτοκριτική, σε έναν εκτενή έλεγχο της συνείδησης τους, αν έχει απομείνει ακόμα κάποιο κομμάτι της εντός τους, ώστε να καταλάβουν πρώτα ότι ο κάθε ελεύθερος άνθρωπος έχει αναφαίρετο το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης της σάρκας του κατά το δοκούν, ιδιαιτέρως δε όσον αφορά ιατρικές πράξεις όπως τα πειραματικά  εμβόλια, που αποδεδειγμένα πλέον περικλείουν τρομερούς κινδύνους για την υγεία και δεν προσφέρουν καμίαν απολύτως προστασία από τον ιό που εμφανίστηκε και στην χώρα μας.

Να καταλάβουν πως το ζητούμενο και το απολεσθέν δεν είναι το μηνιαίο εισόδημα που τόσο απάνθρωπα στέρησαν από τους γενναίους και ασυμβίβαστους σε αναστολή νοσηλευτές, αλλά η στέρηση του δικαιώματος που έχει κάθε ασθενής να λάβει την ψυχική και σωματική φροντίδα που χρειάζεται και ο αποκλεισμός της ανάγκης του νοσηλευτή να συνεχίσει να προσφέρει αυτό το μεγάλο δώρο που έφερε μέσα του, από την πρώτη στιγμή που αποφάσισε συνειδητά να ασκήσει αυτό το λειτούργημα..

Η αγάπη ουδέ εκπίπτει κύριε υπουργέ της Υγείας.

Η εμμονική και φεουδαρχική όπως προκύπτει από τα τεκταινόμενα ασυλλόγιστη επιθυμία σας να εξαγοράσετε αυτήν την αγάπη προς τον συνάνθρωπο, με την αποδοχή ενός επικίνδυνου συμβιβασμού μέσω αναστολής του ιερού δικαιώματος της εργασίας, ώστε να συνεχιστεί απρόσκοπτα η επιβίωση η δική μας και των οικογενειών μας, ποτέ μα ποτέ δεν θα επιτρέψουμε να πραγματοποιηθεί..

Το μεγαλείο της αγάπης ούτε δύναται να απαξιωθεί ούτε μπορεί να ανασταλεί κ. Πρωθυπουργέ.

Μπορεί να ανασταλεί  ή να ακυρωθεί μόνον η πάλαι ποτέ εμπιστοσύνη που επέδειξε ο ελληνικός λαός στο πρόσωπο σας, όταν σας έφερε στην εξουσία, θεωρώντας ότι πέρα από τις ηγετικές ικανότητες που τότε προβάλλατε, είχατε υψηλό αίσθημα ευθύνης να διατηρήσετε άρρηκτους τους συνεκτικούς δεσμούς μεταξύ των μελών της κοινωνίας, που στηρίζονται στην ανθρωπιά και την στήριξη των αδυνάτων, που εν προκειμένω είναι οι διαχρονικά ασθενείς συμπολίτες μας.

Η αγάπη και η φροντίδα του συνανθρώπου, υπερβαίνει κατά πολύ την όποια αλαζονική επίδειξη εξουσίας της εκάστοτε ηγεσίας και η αγάπη είναι εκείνη που παραμένει ζωντανή στην συνείδηση των πολιτών, όταν οι εξουσίες και οι κυβερνήσεις  έρχονται και παρέρχονται μέσα στον χρόνο….

Ε.Τ.